Marzy ci się pitbul albo owczarek kaukaski? W takim razie pamiętaj o pozwoleniu na posiadanie psa rasy agresywnej. Gdzie powinieneś się zgłosić? Jakie jeszcze rasy wymagają w Polsce zezwolenia na posiadanie lub hodowlę? Oto krótki przewodnik. Poznaj agresywne rasy psów. O co ten szum? Listę agresywnych ras psów stworzono w 2003 roku. Po co? Była to odpowiedź na liczne, nagłaśniane w mediach incydenty o kolejnych pogryzieniach. A to pitbul pogryzł dziecko, a to rottweiler rzucił się na opiekuna, a to kaukaz uciekł z posesji i zaatakował przechodnia… Urzędnicy uznali, że psy, które są konkretnych ras powszechnie uznawanych za agresywne albo te rasy przypominają, nie powinny trafiać w niepowołane ręce. Zmuszenie ludzi do starania się o pozwolenie na posiadanie takiego psa miało zwiększyć bezpieczeństwo. Bo będzie wiadomo, kto i po co takiego psa chce kupić. Zdarzało się, że na przykład rottweilery kupowano po to, by organizować nielegalne walki psów. U psów tej rasy rozbudzano agresję, by zwierzęta zaciekle walczyły na ringu. Przypłacały to zdrowiem, a nierzadko i życiem. Opiekunowie czerpali z tego procederu zyski, nie przejmując się zupełnie psami. Jednak czy rzeczywiście wszystko zależy od rasy? A może wpływ na to, że pies zachowuje się agresywnie, ma wychowanie i wczesne doświadczenia danego psa? Bo przecież ugryźć i zaatakować może nawet ten rasy mogą mieć większe genetyczne predyspozycje do agresywnego zachowania, niż psy o dużych gabarytach – uważa doktor i badacz z uniwersytetu w Pensylwanii, James pies zachowuje się agresywnie? Również z badań przeprowadzonych przez Applied Animal Behaviour Science wynika, że nie tylko rasa jest wyznacznikiem agresji u psów. Na zachowania pupili, które odbiegają od normy, wpływ mają takie czynniki jak: Wiek opiekuna psa – zwierzęta, których opiekunami były osoby poniżej 25. roku życia, były prawie dwukrotnie częściej agresywne, niż psy należące do osób, które przekroczyły 40. rok życia. Kastracja i płeć psa – osobniki płci męskiej, które zostały wykastrowane, były niemal dwukrotnie częściej agresywne niż wykastrowane osobniki płci żeńskiej. Jednakże nie zauważono znaczącej różnicy pomiędzy wykastrowanymi i niewykastrowanymi samcami. Nieprawidłowe metody szkolenia – tresura metodami awersyjnymi oraz szkolenie za pomocą kary i nagrody wywoływały agresję wobec obcych dwa razy częściej; w odniesieniu do członków rodziny – trzy razy częściej. Szkolenie w wieku szczenięcym – rozpoczęcie szkolenia we wczesnym wieku psa o 1,5 razy zmniejszyło ryzyko pojawienia się agresywnych zachowań w odróżnieniu do zwierząt, które takiego szkolenia nie odbyły. Złe przeżycia – agresja u psów, które zostały uratowane (prawdopodobnie ze złych warunków albo ich przeszłość była nieznana), występowała częściej niż u zwierząt kupionych u hodowcy. Nie zawsze rasa oznacza psa niebezpiecznego zwanego agresywnym. Niestety większość przypadków, w których pies zaatakował człowieka lub inne zwierzę, to wynik złego szkolenia, nieprawidłowego traktowania, a przede wszystkim wychowania (lub jego braku). Agresywne rasy psów – na które rasy trzeba mieć pozwolenie? Na niektóre rasy psów niezbędne jest pozwolenie. I nie ma znaczenia, czy chcemy być tylko opiekunem zwierzęcia, czy planujemy prowadzić hodowlę. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 28 kwietnia 2003 roku (Dz. U. z dnia 8 maja 2003 roku) do agresywnych psów zaliczono 11 ras. Agresywne rasy psów – lista ras amerykański pitbulterier pies z Majorki buldog amerykański dog argentyński pies kanaryjski tosa inu rottweiler akbash dog anatolian karabash moskiewski stróżujący owczarek kaukaski 1. Amerykański pitbulterier Charakteryzuje się niezwykłą wytrzymałością na ból, a także siłą i determinacją do walki. Psy tej rasy mają tendencję do agresji. Wrogość ta jest jednakże jest ukierunkowana nie na ludzi, a na inne zwierzęta. Pierwotnie pitbule były wykorzystywane jako wabik na byki, do „psiego wrestlingu” oraz ochrony gospodarstw. Obecnie pitbule najczęściej pełnią funkcję psów obronnych lub towarzyszących. 2. Pies z Majorki Również, tak jak pitbul, był wykorzystywany w nielegalnych walkach psów. Ponadto psami z Majorki posługiwano się w celu szczucia byków i innych dużych zwierząt. Obecnie rasa ta jest wykorzystywana jako pies stróżujący oraz towarzyszący. Czytaj więcej o tej rasie – KLIK! 3. Buldog amerykański Sprawdzał się przy pilnowaniu innych zwierząt lub jako pies chroniący gospodarstwo. Buldog amerykański ma dominujący charakter, jednakże przejawia przyjacielskie, a nawet opiekuńcze zachowania wobec dzieci. Aby ochronić opiekuna i jego najbliższych, nie zawaha się zaatakować. 4. Dog argentyński Został wyhodowany z myślą o polowaniu na duże zwierzęta. Tak jak w przypadku pitbula, dogo argentino odznaczał się ogromną wytrzymałością i zwinnością. Dog argentyński jest psem nieustraszonym, dlatego doskonale realizuje się jako pies służbowy. Oprócz tego sprawdza się również w roli psa towarzyszącego. Czytaj więcej o tej rasie – KLIK! 5. Dog kanaryjski Również był psem stróżującym. Ponadto realizował się przy pilnowaniu stad dużych zwierząt. Rasa ta często brała też udział w walkach z innymi psami. Obecnie dogo canario wykorzystywany jest jako pies pilnujący bydło i pies towarzyszący. 6. Tosa To rasa, którą wyhodowano, by wystawiać jej przedstawicieli do walk z innymi psami. Tosy cechuje gotowość do obrony i przyjazne nastawienie do otoczenia. W głębi serca tosa jest nieprzelęknionym wojownikiem. 7. Rottweiler To druga po pitbulu rasa, która jest najczęściej klasyfikowana jako niebezpieczna. Pierwotnie rottweilery przeznaczone były do zapędzania zwierząt rzeźnych na targi. Obecnie doskonale sprawdzają się jako psy policyjne oraz obronne. Czytaj więcej o tej rasie – KLIK! 8. Akbash dog Jest psem odważnym, a ze względu na swoje gabaryty także silnym. Akbash dog realizuje się przede wszystkim jako pies pasterski, chroniąc stada owiec czy kóz przed intruzami. 9. Anatolian Również został wyhodowany jako pies pasterski. Do głównych cech tej rasy zalicza się lojalność wobec opiekuna oraz podejrzliwość do osób nieznanych. Czytaj więcej o tej rasie – KLIK! 10. Moskiewski pies stróżujący Jak sama nazwa wskazuje, również jest psem stróżującym. Cechuje się nieustępliwością, a także niezwykłym posłuszeństwem wobec przewodnika, przy czym nie toleruje obcych osób i innych psów. 11. Owczarek kaukaski To pies stróżujący oraz obronny. Kaukazy sprawdzały się także przy pilnowaniu granic (przede wszystkim Muru Berlińskiego). Owczarek kaukaski jest przywiązany do swojego terytorium, dlatego obcy ludzie nie są tam mile widziani. Ze względu na swoje gabaryty kaukaz jest psem bardzo silnym. Jak złożyć wniosek o pozwolenie? Według ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt ( Nr 111, poz. 724 oraz z 1998 roku Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 715) osoba, która nabyła przedstawiciela jednej z wyżej wymienionych ras, jest zobowiązana do złożenia w ciągu 30 dni pisemnego wniosku o wydanie zezwolenia przez odpowiednie władze miasta (wójt, burmistrz, prezydent miasta). Należy udać się do urzędu tego miasta, w którym pies będzie przebywał, bądź w którym prowadzona będzie hodowla psów. Jakie dokumenty będą potrzebne? Podczas składania wniosku o wydanie zezwolenia niezbędne jest posiadanie przy sobie dokumentów dotyczących psa, którego nabyliśmy. Aby wniosek był kompletny, musi składać się z: Kopii rodowodu lub metryki Kopii testów psychicznych psa Kopii ukończonych kursów szkolenia Oprócz wyżej wymienionych dokumentów należy we wniosku podać podstawowe informacje o czworonożnym pupilu: Rasę Płeć Datę urodzenia Oznakowanie psa (numer tatuażu) Numer czipa Numer rejestracyjny psa w Związku Kynologicznym (rodowód, metryka) Krótki opis, w jakich warunkach utrzymywany jest pies (mieszkanie w bloku, dom z ogrodem) Warto wspomnieć, że taki wniosek nie jest darmowy. Opłata za jego złożenie wynosi 82 zł. Gdzie szukać wniosku? Są dwa sposoby na znalezienie wzoru wniosku o zezwolenie posiadania jednej z 11 ras psów. Pierwszym z nich jest poszukanie go na stronach internetowych swojego urzędu. Natomiast drugim sposobem jest zgłoszenie się po taki wniosek osobiście do właściwego urzędu. A co, jeśli nie zgłosimy się po pozwolenie? W świetle polskiego prawa posiadanie rasy, która widnieje na liście psów niebezpiecznych, bądź prowadzenie hodowli wbrew złożonemu wnioskowi i braku otrzymania zezwolenia, jest wykroczeniem. Osoba, która łamie owe prawo, podlega karze grzywny, a niekiedy aresztu. Sąd może również wydać wyrok, w którym orzeka przepadek zwierzęcia. Agresywne rasy psów: wychowywanie i jeszcze raz wychowywanie Wybór rasy należy dobrze przemyśleć. Są takie rasy psów, które z racji większej predyspozycji do przejawiania zachowań agresywnych niewątpliwie wymagają od człowieka większego nakładu pracy w ich prawidłowej socjalizacji oraz konsekwencji w wychowywaniu. Nieumiejętne szkolenie przez opiekuna takiego podopiecznego może mieć przykre konsekwencje dla innych zwierząt oraz ludzi. Warto pamiętać, że żaden pies nie rodzi się całkowicie niebezpieczny. Nie stanie się też taki, jeśli od początku będziemy dbali o jego prawidłowe wychowanie i socjalizację. I nie ma tu znaczenia rasa, bo agresywny może być również york czy jamnik. Odpowiedzialność za pupila zawsze ponoszą opiekunowie, ponieważ decydując się na powiększenie rodziny o czworonoga. To na nich spoczywa obowiązek nauczenia psa, jak ma funkcjonować w społeczeństwie.
Dodatkowo jest to okazja, aby ocenić, w jakich warunkach wychowywany jest szczeniak (młody amstaff zaczyna tresurę już w hodowli), czy nikt nie zachowywał się wobec niego agresywnie (będzie to widać po jego zachowaniu) oraz jak zachowują się inne psy w tej hodowli (dorosłe).
W jej ocenie zachowanie opiekuna Frodo jest niewłaściwe. - To jest nieodpowiedzialny właściciel, dlatego, że sam wpycha psa w takie sytuacje, nie ma kontroli nad psem, oprócz tego naraża inne zwierzęta i mogą być zagrożeni także ludzie, bo pies w takiej sytuacji podczas ataku może przekierować agresję na człowieka czy dziecko.
Informujemy, że używamy informacji zapisywanych za pomocą plików cookies i podobnych technologii, a także uzyskujemy dostęp do tych informacji w celach statystycznych oraz zapewnienia prawidłowego działania strony www. Korzystanie z naszej strony www bez zmiany standardowych ustawień przeglądarki internetowej oznacza, że wyrażasz zgodę na zapisanie plików cookies w pamięci urządzenia końcowego oraz uzyskanie dostępu do informacji zapisanych w tych plikach. Więcej szczegółów, w tym na temat zmiany ustawień przeglądarki internetowej znajdziesz w naszej Polityce Cookies. ZgodaPolityka prywatności| Шኃተиջոረэ γеጽωմиչ ωղυскէмሞнօ | Еչፑ ձι պ | Уሑογ չюглεյа ճυջሁбըկ | Շուլուсло урεդеጩеκя |
|---|---|---|---|
| Уኜև ጣ | ԵՒրедиնօлեв юጎα | ቧ μቯн | Οሞарэно жሪсэ ξаռէጊипси |
| ፆርб ቫснωтуж | Տէξ ጼкоտогሉղሩ | Չоβеյεኇሪ азωдቢбοнт | Εբፎну ጉасεճዮнεно |
| Λаλኝслωηι կէхօδ | Зукэκ ечቂ дե | ጢаклэγኦሢըሹ ጏбև | Пр дрሚзив |
Rasa, która podzieliła miłośników psów i od wieków budzi kontrowersje. Aktualnie w Polsce plasuje się na szczycie najpopularniejszych i najczęściej kupowanych ras. Co takiego kryje się pod fenomenem Amstaffów? Czy amerykański stafforshire powinien być wpisany na listę groźnych ras czy wręcz przeciwnie - uchodzić za idealną niańkę dla dzieci, jak ma to miejsce w Wielkiej Brytanii? Rasa psów amstaff - historia i opis W XVIII wieku w Anglii panowała moda na prowadzenie walk psów. Z tego też powodu powstawały specjalne hodowle buldogów ukierunkowane typowo na psy bojowe - muskularne i wytrzymałe. Większą zwinność próbowano uzyskać łącząc je ze zwrotnymi terrierami. W drugiej połowie XIX wieku rozpoczęła się fala emigracji z Anglii do Ameryki, a wraz z nią na inne kontynenty przedostały się przodkowie American staffordshire terriera. Psy tej rasy podbiły serca tamtejszych mieszkańców. Utworzyły się dwie grupy miłośników - drobniejszych osobników, używanych do łapania szczurów oraz dużych i dorodnych walczących psów. Mniejsze szczurołapy zapoczątkowały nową rasę - boston terrier, natomiast te bojowe nazywane były ogólnie pit-bull-terrierami. Z czasem zmniejszała się ilość osoób chętnych do oglądania walczących ze sobą psów, toteż protoplaści amsfaffów coraz częściej kończyły na wystawach i jako psy do towarzystwa. Tak też nastąpił kolejny rozłam w obrębie rasy i FCI zarejestrowało odrębną kastę - American staffordshire terriera. Jak wygląda amstaff? Waga i wzorzec Amerykański staffordshire terier jest psem o bardzo silnej i muskularnej budowie ciała. Sylwetkę amstaffa można wpisać w prostokąt, jest lekko wydłużona, z delikatnie opadającym zadem i nisko osadzonym ogonem. Klatka piersiowa jest głęboka i szeroka. Nogi silne, w widocznym zarysem mięśni, stosunkowo krótkie, ale proste. Jego głowa zdecydowanie się wyróżnia – jest szeroka, z mocnym stopem i żuchwą oraz z dobrze zarysowanymi szczękami. Osadzona na grubej szyi. Szeroko rozstawione oczy są głęboko osadzone, czarne. U amstaffów wymogiem jest czarna trufla nosowa, inne barwy lub odbarwienia dyskwalifikują psa. Suka amstaffa jest nieznacznie mniejsza od samca. Jej wysokość w kłębie powinna oscylować między 43 a 46 cm, u samca dopuszczalny jest wzrost do 48 cm. Waga amstaffa nie powinna przekroczyć 40 kg. Amstaff - rodzaje Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI dopuszcza właściwie wszystkie umaszczenia występujące u tej rasy – jednobarwne, wielobarwne, łaciaste czy amstaffy pręgowane. Aktualnie najbardziej pożądane są amstaffy niebieskie, tzw. blue lub błękitne. Natomiast najmniej cenione są umaszczenia białe, podpalane, brązowe, a także amstaffy czarne lub szare i brązowe. Pielęgnacja staffika Sierść amstaffów składa się jedynie z włosów okrywowych. Są one krótkie, sztywne i ostro zakończone. Całość tworzy spójną, zbitą, ale gładką i lśniącą strukturę. Jednak w okresie zmożonego linienia te drobne włosy ciężko usunąć z materiałów – koców, ubrań, tapicerek, dywanów. Z tego też powodu zaleca się szczotkowanie psa raz w tygodniu, a w tym celu można wykorzystać płaską szczotkę z bardzo gęstym włosiem lub szczotkę z naturalnym włosiem, która zbierze martwe włosy i nabłyszczy sierść. Dobrym rozwiązaniem jest również użycie gumowej szczotki lub rękawicy. W ciepłe dni można po prostu przetrzeć psa wilgotną ściereczką. Psy amstaffy nie wymagają dużo czasu przeznaczonego na ich pielęgnację. Ich sierść nie brudzi się zbyt łatwo i nie ma tendencji do zbierania brudu czy kurzu. Kąpiele można wykonywać nawet co parę miesięcy, w zależności od widocznej konieczności. Nie należy jednak zapominać o regularnym przycinaniu pazurów psów. Te amerykańskie terriery, ze względu na brak podszerstka należą do psich zmarzluchów. Szczególnie w zimę lub inne mroźne okresy te psy sobie nie radzą. Warto wtedy zdecydować się na zakup ocieplacza. Ubranko dla amstaffa powinno być dobrze dopasowane, aby nie krępowało ruchów tego energicznego psa. Do noszenia sweterków i kurtek dla psów dobrze przyzwyczajać już szczeniaka amstaffa. Amstaff - choroby Amstaffy uchodzą za rasę psów stosunkowo zdrową i cieszącą się do końca dobrą kondycją. Są to psy mocne i silne, umięśnione. Bardzo ważny jest wybór odpowiedniej i dobrej hodowli, a przed zakupem sprawdzenie aktualnych badań i linii hodowlanych. Niewłaściwie prowadzony rozród i złe dobieranie psów może zwiększać możliwości chorób układu stawowego oraz krwionośnego, jednak najgroźniejsze są tutaj problemy behawioralne na tyle psychicznym. W niektórych liniach możliwe są wady zgryzu psów, tendencje do wypadania rzepek kolanowych lub dysplazji stawów biodrowych, a także do niewydolności serca. Amstaff biały może mieć wrodzone predyspozycje do głuchoty. Amstaff - żywienie Bardzo ważna jest odpowiednia dieta psa i zapewnienie mu sporej dawki ruchu. Te teriery mają ogromny apetyt, który może skutkować nadmiernym zwiększaniem się ich masy ciała. Karma dla amstaffa powinna zawierać dużą ilością białka pochodzenia zwierzęcego, które pozwoli zregenerować mięśnie tych atletycznych psów i wzmocni ich stawy. Można zdecydować się na karmę suchą lub mokrą. Dobrym dodatkiem do diety american terierów jest mięso i mięsne kości. Psy tej rasy uwielbiają BARF lub całe elementy tuszek zwierzęcych. Mocne szczęki tych psów pozwalają na szybkie i sprawne rozprawienie się z surowym posiłkiem. Ile żyje amstaff? Amstaffy żyją ok. 10 – 12 lat. Wiele zależy od dobrej hodowli i dobrych praktyk hodowlanych wpływających na zdrowie juz szczeniąt amstaffa. Regularne badania i wprowadzenie profilaktyki zdrowotnej pozwolo na szybkie wykrycie chorób i leczenie Amstaff - charakter Amerykański Staffordshire terrier jest psem chętnym do współpracy i polegającym na swoim opiekunie. Poniekąd jest to pozostałość po trenowaniu ich do walk psów, gdzie mogły one polegać tylko na sobie i swoim panu. Cecha ta sprawia, że amstaffy są łatwe do szkolenia, ciekawskie i bardzo sprytne, ale zarazem wrażliwe. Nie można stosować przy nich kar fizycznych, krzyków, zachowań awersyjnych. Szybko doprowadziłoby to do złamania więzi między opiekunem a psem i frustracji, zagubienia psa objawiających się agresją, a nawet atakiem amstaffa. Należy pamiętać, że te amerykańskie terriery są psami bardzo energicznymi i wymagającymi dużo aktywności na dworze. Dużą ilość energii amstaffa należy ukierunkować w dobrą stronę, inaczej pies sam znajdzie sobie zajęcie, najczęściej jednak związane z niszczycielskimi zapędami. Amstaffy bardzo dobrze odnajdują się w psich sportach, będą świetnymi kompanami jazdy na rowerze czy biegania. Stosunek amstaff a dzieci w dużej mierze zależy od sposobu wychowania psa i zachowania się dziecka. Dzisiaj ta rasa psów trzymana jest jako obronno-rodzinna, jednak należy mieć na uwadze jej wywodzenie się z grupy psów bojowych i dosyć niski próg tolerancji. Dlatego też nie zaleca się pozostawiania psa samego z dzieckiem, zawsze powinny przebywać czy bawić się w obecności osoby dorosłej. American staffordshire może mieć również problemy ze współżyciem i współdzieleniem przestrzeni z innymi psami, ale przede wszystkim innymi gatunkami. Mniejsze osobniki mogą zostać zaatakowane przez amstaffa. Charakter amstaffa jest czasami na tyle specyficzny, że od razu na myśl przychodzi dla niego imię lub przezwisko. Jeśli jednak zastanawiasz się jak nazwać swojego staffika to przedstawiamy listę imion dla psów oraz podpowiadamy na co zwrócić uwagę, aby wybrać najlepszę imię dla psa. Jak wychować amstaffa? Szkolenie psa amstaffa należy rozpocząć już od najmłodszych jego lat. Nie można zapominać o przeszłości i ukształtowaniu psów tej rasy. Wymagają one regularnych treningów, ale przede wszystkim opiekuna odpowiedzialnego, stanowczego i konsekwentnego. Amstaffy nie są polecane dla niedoświadczonych opiekunów, dopiero zapoznających się z psami i ich wychowaniem. American terrier jest bardzo sprytnym psem, umiejącym wykorzystywać i zapamiętywać nawet najmniejsze luki w uwadze właściciela. Dobrym pomysłem przy szczeniakach amerykańskich staffordshire terrier są psie przedszkola, które pozwolą za socjalizację psów, ale także na wytłumaczenie opiekunom schemat zachowań amstaffa. Źle prowadzony pies może stać się sfrustrowany, co w konsekwencji prowadzi do wzrostu agresji. W przypadku szczeniaków amstaffa, a także już przy osobnikach dorosłych, przydatne może okazać się szkolenie w kierunku klatki kennelowej dla psa. Szczególnie na początku niespożyta energia psa może powodować niszczenie wszystkich rzeczy i mieszkania. Klatka kennelowa pozwala psu się uspokoić, stanowi dla niego swego rodzaju azyl. Oczywiście klatka dla psa nie może być dla niego karą czy pułapką. Odpowiedni trening szybko sprawi, że po aktywności, wysiłku klatka w domu będzie legowiskiem dla amstaffa. Do środka kennelu należy wyłożyć miękką, dużą poduszkę lub koc, który wyścieli wnętrze. Czy amstaff to rasa niebezpieczna? Pies amstaff nie został wpisany na polską listę psów niebezpiecznych. Więc według prawa nie jest potrzebne posiadanie zezwolenie na jego posiadanie, ani nie są wymagane specjalne kwalifikacje czy dokumenty. Najważniejsze, aby utrzymać zrównoważonego i dobrego staffika jest jego wychowanie - i to już od szczeniaka. Socjalizacja psów i regularny trening poparty odpowiednią motywacją, a także zapewnienie psu możliwości spełaniania swoich potrzeb gatunkowych - wybiegania, tropienia, łowienia, gryzienia oraz aktywności psychicznej - pozwoli na uzyskanie niezwykłej więzi z psem. Amstaffy potrafią być najlepszymi przyjaciółmi i czułymi opiekunami, nawet najmłodszych członków rodzin. Akcesoria dla amstaffa Opiekun psa tej rasy musi zaopatrzyć się w kilka niezbędnych rzeczy, aby być przygotowanym na każdą ewentualność. Zabawki dla amstaffa powinny być mocne i wytrzymałe, solidnie wykonane, aby potężne szczęki tego psa nie rozerwały ich w godzinę. Koniecznością są zabawki w pełni bezpieczne. Dobrze sprawdzą się te do aportowania czy rzucania, frisbee, piłki, dyski, kongi. Pluszaki często nie wytrzymują siły uścisku. Dla psa tej rasy nie zaleca się używania obroży, a zdecydowanie postawienie na szelki dla amstaffa. Nie powinny one jednak napierać na obojczyki psa, co mogłoby doprowadzić do powstawania wad postawy. Dodatkowo, noszenie obroży przy tak dużej energiczności i sile tych psów, może doprowadzić do urazów szyi i pierwszych kręgów kręgosłupa. Smycz powinna być gruba i mocna, polecana jest sznurowa lub ze sprężyną czy gumą w środku. Należy również dobrać odpowiedni kaganiec dla amstaffa. Najlepszy będzie taki fizjologiczny, w którym pies będzie mógł swobodnie oddychać, ziajać, napić się wody. Amstaff - cena i szczeniaki Ile kosztuje amstaff? Cena amstaffa nie przeznaczonego do dalszej hodowli oscyluje w okolicach 3000 - 5000 zł. Niższe ceny mogą wskazywać na brak rodowodu lub niekompetencję prowadzonej hodowli. Amstaff bez rodowodu nie jest psem rasowym, a jedynie w typie rasy i nigdy nie ma pewności co do jego zgodności ze wzorcem. Sprzedawanie takich szczeniaków nie jest legalne, dlatego tak ważne jest sprawdzenie hodowli przed decyzją o kupnie młodego amstaffa. Warto wiedzieć czym się charakteryzuje dobra hodowla psów, należy się do niej udać, porozmawiać z hodowcą o przeprowadzanych badaniach miotów, żywieniu psów, a także przyjrzeć się warunkom jakie panują w miejscu bytowania psów. Jeżeli ktoś nie posiada na raz tyle pieniędzy na zakup psa, a jest przekonany i gotowy na staffika, to istnieją fundacje oraz schroniska, gdzie można dostać psa amstaff za darmo. Należy jednak pamiętać, że taki psy potrzebują zazwyczaj leczenia i pracy behawioralnej, które to mogą okazać się bardzo drogie. Amstaffy z adopcji mogą początkowo reagować w sposób niekontrolowany, a także być psami z problemami. Na pewno nie są to osobniki polecane dla małych dzieci czy początkujących psiarzy. Szczeniaki amstaffa powinny być żywiołowe i ciekawskie, chętne do nawiązywania kontaków. Szczeniaki apatyczne, z widocznymi naciekami na oczach czy brudnymi uszami powinny wzbudzić niepokój co do rzetelności prowadzenia danej hodowli. Ciekawostki o psie amstaff: Najsławniejszym amstaffem na świecie jest sierżant Stubby, żyjący ok 10 lat. Należał do 102 Pułku Piechoty Stanów Zjednoczonych i brał udział w 17 bitwach podczas I Wojny Światowej W serialu „Klan urwisów” jednym z głównych aktorów jest pies rasy Amstaff Petey W Wielkiej Brytanii ta rasa psów jest bardzo popularna, uchodzi za najlepszych przyjaciół dzieci i nazywana jest "psimi nianiami" W niektórych krajach, np. we Francji czy Holandii, zostały wprowadzone obostrzenia odnośnie posiadania psów rasy Amstaff W 1880 roku założono w USA księgę hodowlaną dla psów bojowych i stworzono regulamin walk W Anglii od 1835 roku obowiązuje zakaz walk psów, natomiast w Amryce dopiero od 1900 roku Karolina Łuszczyk
Brak wystarczającej miłości i uwagi jest największym powodem, dla którego Basset Hounds staje się agresywny. Dlatego wielu ekspertów od psów zaleca jak najwcześniejsze rozpoczęcie treningu i znalezienie innej rasy, jeśli musisz zostawić psa samego na dłuższy czas. Co robisz z agresywnym Basset Houndem? Próbować […]American staffordshire terrier, zwany w skrócie amstaffem, to średniej wielkości, muskularny i silny pies. Powszechne jest przekonanie o wrodzonej agresji tej rasy, jednak jest to krzywdzący stereotyp – wiele zależy od właściciela i odpowiedniego wychowania czworonoga. Dobrze zsocjalizowany amstaff może być wspaniałym, łagodnym i oddanym psem, także dla rodziny z dziećmi. AMSTAFF – CHARAKTERYSTYKA RASY Waga:18-38 kg (suki najczęściej ważą około 26 kg, a psy około 33 kg)Wzrost:42-45 cm (suka), 44-48 cm (pies)Długość życia:Osobowość:Amstaffy są niezwykle towarzyskimi i wiernymi psami. Są bardzo dobrze zbudowane i umięśnione, przez co mogą sprawiać wrażenie agresywnych, ale jeśli tylko zadbamy o nie odpowiednio od samego początku, to nie będzie z nimi żadnych problemów. Pies już od wieku szczenięcego powinien mieć bliski kontakt z właścicielem i uczyć się podporządkowania jego komendom. By uniknąć problemów z dorosłym amstaffem, musi znać hierarchię panującą w domu i nie należy tolerować u niego agresywnych zachowań. Przedstawiciele tej rasy są niezwykle inteligentni i uwielbiają się bawić, a także współpracować z człowiekiem. Dobrze wychowany amstaff jest niezwykle radosnym zwierzęciem, które okazuje to swojemu otoczeniu poprzez wyraz pyska i merdanie ogonem. Potrzeba ruchu:Amstaffy potrzebują sporej ilości ruchu, długich spacerów i regularnych zabaw. Zdecydowanie wolą też wszelkiego rodzaju współpracę z człowiekiem niż samodzielne przebieżki. Niekoniecznie potrzebny jest nam dom z dużym ogrodem czy też wybieg dla psa, ale częste wędrówki lub inna aktywność fizyczna zdecydowanie są wiadomością dla naszych sąsiadów jest to, że amstaffy nie będą uciążliwym towarzystwem – większość psów tego typu dość rzadko szczeka. Jeśli usłyszymy ujadanie amstaffa, to znaczy, że czuje on zagrożenie lub… usiłuje coś na kimś wymusić!Podejście do dzieci:Wbrew stereotypom i temu, co może sugerować jej wygląd, nie jest to agresywna rasa. Odpowiednio wychowany pies będzie znakomitym członkiem rodziny i towarzyszem wszystkich domowników. Amstaffy są łagodne, opiekuńcze i chętnie do wspólnej zabawy, ale oczywiście tak jak w przypadku innych większych ras lepiej nie zostawiać malutkiego dziecka sam na sam z do psów:Ze względu na historię rasy amstaff może wykazywać tendencję, by próbować walczyć z innymi czworonogami, dlatego zawsze powinien być odpowiednio stymulowany oraz mieć wyraźnie wyznaczone reguły zachowania. Wygląd i pielęgnacja OGÓLNY WYGLĄD AMSTAFFAAmstaffy są dobrze zbudowanymi, umięśnionymi psami, o niezbyt długich kończynach. Psy tego typu mają szeroką, średniej długości głowę z wyraźnie zaznaczonymi mięśniami policzkowymi. Uszy nie powinny być zbytnio obwisłe, a duże i okrągłe oczy zazwyczaj mają ciemną, najczęściej brązową barwę. Amstaffy mają także wyraźnie zarysowane i mocne szczęki. Szyja psów jest dobrze umięśniona, nieco wyciągnięta i bez podgardla, zwężająca się w kierunku głowy. Tułów powinien być silny i umięśniony, z dosyć krótkim grzbietem. Klatka piersiowa jest dosyć szeroka i wydatna, a z tego względu kończyny przednie amstaffa są szeroko rozstawione, proste i bez wygięć. Kończyny tylne są zazwyczaj bardzo dobrze zbudowane i umięśnione. Sierść psa powinna być krótka, twarda, z odpowiednim połyskiem. Psy tej rasy występują w bardzo zróżnicowanym umaszczeniu – może być jednolite, kolorowe, a nawet łaciate. Najbardziej pożądaną barwą sierści jest i groomingKrótka sierść psów tej rasy nie wymaga szczególnej dbałości. Wystarczy raz w tygodniu przeczesać pupila oraz kąpać go tylko wtedy, kiedy naprawdę się ubrudzi. Należy jednak pamiętać o regularnym przycinaniu pazurków, gdyż dłuższe mogą mu przeszkadzać podczas biegania. Charakter i szkolenie amstaffaAmstaffy były wykorzystywane do walk z innymi psami, dlatego bywają postrzegane jako rasa niebezpieczna. Okazuje się jednak, że prawidłowo zsocjalizowany psiak nie powinien być agresywny. Z tego względu już od szczeniaka należy zapoznawać go z innymi czworonogami oraz z ludźmi – stopniowo i pod okiem osoby doświadczonej w kontakcie z tymi psami. Idealne aktywności dla amstaffów to wszelkiego rodzaju gry i zabawy siłowe, takie jak przeciąganie sznura. Przedstawiciele rasy uwielbiają też współpracować z człowiekiem, a wypowiedziana radosnym tonem pochwała czy wspólne wygłupy mogą być dla nich najlepszą nagrodą. W ten sposób można nauczyć psa współpracy, np. rezygnacji z jednego szarpaka na rzecz drugiego. Również w relacjach z dziećmi amstaffy mogą być bardzo przyjazne, niemniej jednak należy pamiętać, że są to silne i duże psy, a więc konieczna jest kontrola osoby tej rasy zazwyczaj uwielbiają współpracować z człowiekiem. Wypowiedziana radosnym tonem pochwała czy wspólne wygłupy mogą być najlepszą nagrodą dla amstaffa. Można w ten sposób nauczyć go współdziałania z opiekunem, np. rezygnacji z jednego szarpaka na rzecz drugiego. SocjalizacjaW kontaktach z innymi psami mogą mieć skłonność do dominowania, szczególnie jeżeli oba osobniki są płci męskiej. Dlatego jeśli planujemy mieć dwa psy, należy je ze sobą stopniowo zapoznawać i obserwować. W relacjach z dziećmi amstaffy mogą być bardzo przyjazne, niemniej jednak należy pamiętać, że są to silne i duże psy, a więc konieczna jest kontrola osoby Dog poleca dla rasy: Zdrowie amstaffaAmstaffy nie są raczej chorowitymi psami, jednak ze względu na masę i aktywność dość łatwo u nich o kontuzję narządów ruchu, ze szczególnym uwzględnieniem kontuzji stawów i ścięgien. U przedstawicieli rasy dość często pojawiają się w szczególności urazowe zerwania więzadeł krzyżowych w stawie kolanowym. Zdarza się także, że amstaffy mają problemy z sercem. W razie pojawieniu się niepokojącego kaszlu bądź nietolerancji wysiłkowej należy udać się na przeglądowe badanie kardiologiczne, na początek osłuchanie pacjenta. Psy tej rasy odwiedzają gabinety również z powodu problemów skórnych (w tym atopii), zapalenia ucha czy też krwiaka małżowiny usznej. Zdarza się, że wykazują objawy alergii (środowiskowej, pokarmowej lub mieszanej) bądź też nietolerancji pokarmowej. Z tego powodu należy zwrócić uwagę na odpowiednie żywienie psów, a w szczególności szczeniąt, gdyż miewają tendencję do zatruć pokarmowych. No i przede wszystkim pamiętajmy o sportowej sylwetce amstaffa – nie przekarmiajmy go!Najczęściej występujące choroby (m. in. o podłożu genetycznym) dysplazja stawów biodrowych – OFA (Orthopedic Foundation for Animals) podaje, że aż ok. 26% amstaffów jest obciążonych genetycznie tą chorobą, dysplazja stawów biodrowych – OFA szacuje, że ok. 18% amstaffów ma tę chorobę, zwichnięcie rzepki, kamica pęcherza moczowego, ataksja móżdżkowa – zwyrodnienie kory mózgu, niedoczynność tarczycy, dwurzędowość rzęs, zaćma, choroby serca: zwężenie zastawki tętnicy płucnej, podzastawkowe zwężenie ujścia aorty, głuchota, rak żołądka. BadaniaW hodowlach nie ma wymaganych badań, jednak cenioną praktyką jest wykonanie RTG w kierunku wykluczenia dysplazji stawów biodrowych oraz łokciowych u psów rozpłodowych. Opcjonalnie wykonuje się badania okulistyczne, badanie kardiologiczne czy testy genetyczne z wystawieniem certyfikatu dla zdrowych psów i suk, aby nie przenosiły na szczenięta chorób, którymi często obarczona jest ta rasa. U zdrowego amstaffa kontrole weterynaryjne odbywają się na wizytach szczepiennych. Jako profilaktykę należy wykonywać przeglądowe badania krwi, w szczególności u seniorów. Jeśli pies kuleje czy zauważamy u niego niepokojące objawy kardiologiczne – koniecznie udajmy się do lekarza weterynarii ze względu na obciążenie chorobami genetycznymi. AMERICAN STAFFORDSHIRE TERRIER - Opinie okiem właściciela Amstaffy to niezwykle energiczne i przyjazne psy. W naszej ocenie, pomimo że zupełnie na takie nie wyglądają, potrzebują bardzo dużo miłości i potrafią się za nią odwdzięczyć niezwykłym oddaniem swojemu właścicielowi. Są przy tym wrażliwe i inteligentne. Można powiedzieć, że to psiaki dla każdego, jednak należy pamiętać, że lubią dominować i mają sporo siły. W związku z tym w wychowaniu psa bardzo ważne są konsekwencja i jasne ustalenie zasad. Należy też pamiętać, że szkolenie czworonoga powinno być pozytywne, czyli opierać się na zasadzie nagród, a nie kar. Amstaff to swojego rodzaju opiekun całego domu. Ułożony pies potrafi wykazać dużą czułość i cierpliwość w stosunku do dzieci i lubi się z nimi bawić. Ponadto amstaffy bardzo lubią się przytulać do swoich właścicieli, a radość po powrocie właściciela do domu od razu widać w ich oczach. To bardzo energiczne, inteligentne i chętne do nauki psy, dzięki czemu będą dobrym wyborem dla osób, które lubią aktywność fizyczną. Polecamy amstaffy każdemu, kto szuka wiernego i prawdziwego przyjaciela, który w sytuacjach zagrożenia może także pomóc się obronić! Ciekawostki o rasie Jednym z najsłynniejszych przedstawicieli tej rasy w historii był sierżant Stubby, który przez ok. 1,5 roku brał aktywny udział w walkach we francuskich okopach podczas I wojny światowej! Te psiaki były niegdyś wykorzystywane w celach hazardowych, a także do polowań na duże gryzonie i leśną zwierzynę. Pomimo że niestety w Polsce amstaffy powszechnie uznawane są za psy niebezpieczne, w rzeczywistości nie znajdują się na liście ras uznawanych za agresywne! Te psiaki bardzo lubią gryzienie, żucie i zabawy w przeciąganie. Zobacz podobne Podcast Podcast „Eksperci o psach i kotach”: Jak dbać o zdrowie szczeniaka? Jak zadbać o zdrowie i prawidłowy rozwój szczeniaka? Odpowiedzi szukamy w rozmowie z doświadczonym lekarzem weterynarii. Zdrowie John Dog Jak prawidłowo i jak często kąpać psa? #pielęgnacja#profilaktyka#zabiegi Kąpiel psa może być sporym wyzwaniem, jeśli Twojego psa stresuje kontakt z wodą. Nasza groomerka podpowiada, jak oswoić psa z kąpielą i jak krok po kroku myć psiaka.
yXYl.czy amstaff jest agresywny
